برقرارى روابط سياسى ميان اسرائيل و ايران، واقعگرانه تر از امكان درگيرى است

  خبرگزارى arminfo با آويگدور اسكين فعال اجتماعى كليمى مصاحبه اى در باره آينده روابط اسرائيل و ايران و مسائل ديگر كشورهاى منطقه و از جمله ارمنستان انجام داده است. آقاى اسكين عقيده دارد كه امكان برقرارى روابط ديپلماتيك ميان اسرائيل و ايران طى سال هاى آينده از امكان درگيرى بيشتر است. البته در حال حاضر تنش ميان روابط دو كشور زياد است و علت آن عدم قبول دولت اسرائيل در مورد حضور نظامى ايران در سوريه است. اسرائيل مشكل مستقيمى با ايران به عنوان يك حكومت ندارد. وى در جواب امكان ميانجيگرى ارمنستان، ميان اسرائيل و ايران اعلام كرده است كه جامعه ايران در حال حاضر به سمت افراط پيش رفته و كشور نيز ضعيف مى شود و در چنين وضعيتى زود هنگام است كه در باره امكان ميانجيگرى صحبت كرد. فعال اجتماعى كليمى عقيده دارد كه ميانجيگرى ميان روابط اسرائيل و ايران چند سال بعد معنى دار خواهد بود كه تغييرات اجتناب ناپذير داخلى در ايران صورت گيرد. اين ميانجيگرى نه فقط براى طرف ارمنى، بلكه براى طرفين ايرانى و اسرائيلى نيز مفيد خواهد بود، زيرا ايروان اهميت ويژه اى براى روابط رو به گسترش و حسن همجوارى با ايران قايل مى باشد. كمك و خدمت ارمنستان به ايران براى پايان دادن به تضادهاى موجود و جلوگيرى از اتلاف امكانات جانى و مالى ايرانيان، پايگاه اجتماعى ارمنستان در ميان طرفين درگير، كشورهاى منطقه و سطح بين المللى افزايش خواهد داد. در حال حاضر وضعيت خاور نزديك بحرانى بوده و ادامه درگيرى نظامى در سوريه، يمن و عراق، منطقه را در جوّ تشنج نگه مى دارد. تركيه نيز به نقش تخريبى خود در مسائل خاورنزديك ادامه داده و در نوار غزه بحران زايى مى كند. تركيه تحت رهبرى رجب طيب اردوغان اكنون در بحران عميق سياسى و اقتصادى فرو رفته، خود را در بحران هاى خونين سوريه و ليبى درگير كرده و امكان ايجاد تضادهاى جديد با اسرائيل را ندارد. تركيه در حال حاضر فرصت ندارد تا به روابط با اسرائيل بپردازد و بايد وقت خود را براى حل مسائل داخلى و خارجى خود صرف كند. مسائل حاد بين المللى و مشكلات تمام شمول جهانى، توازن قوا ميان اسرائيل و مخالفين آنرا افزايش داده و خلأ ميان آنان را گسترش مى دهد. آويگدور اسكين فعال اجتماعى كليمى در پايان مى افزايد كه ايران و كشورهاى عربى بعلت افت شديد قيمت نفت، موقعيت جهانى خود را تضعيف كرده اند. آنان اكنون امكان كمترى براى تأثيرگذارى بر روابط بين المللى و سياسى دارند. درگيرى هاى طولانى سبب تضعيف نظام هاى حاكم شده و سبب بحران هاى ساختارى مى شوند.