مفسر سايت خبرى تحليلى lragir.am با اشاره به حضور پررنگ تركيه در جمهورى آذربايجان عقيده دارد كه شعار معروف حيدر على اف رهبر معروف آذربايجان در باره دو كشور تركيه و آذربايجان تحت عنوان “يك ملت، دو حكومت”، بزودى به “يك حكومت، دو ملت” تبديل شده و آذربايجان در تركيه حل خواهد شد. نويسنده اين مقاله با استناد به آمار Open Caucasus Media اعلام كرده است تركيه با استفاده از “نيروى نرم” زبان، فرهنگ و علوم خود را در آذربايجان گسترش مى دهد. بيست در صد از كارگران خارجى شاغل در آذربايجان شهروند تركيه هستند و يك هزار شركت تركيه اى در آن كشور فعاليت دارند. تراز تجارى بين دو كشور به نفع تركيه است. آنكارا در پى گسترش هژمونى خود در قفقاز است و يكى از ملزومات آن تعميق نفوذ در كشور هم پيمان و شريك تجارى مهم خود يعنى آذربايجان است. تركيه با استفاده از فرصت درگيرى اخير مرزى در منطقه شمالى تاووش ميان نيروهاى مسلح ارمنستان و آذربايجان، با كمك هاى تبليغاتى و عملى خود به كمك حكام باكو شتافته و عليه ارمنستان تهديدات متعددى انجام داد. اين دو كشور سپس رزمايش مشترك نظامى برگزار كرده و هدف از آنرا جلوگيرى از “اقدامات خرابكارانه ارمنستان عليه خطوط انتقال نفت و گاز آذربايجان” اعلام كردند. پر واضح است كه رئيس جمهورى تركيه در قبال كمك به الهام على اف انتظارات فراوانى از باكو دارد. آنكارا چشم به منابع انرژى و اقتصاد آذربايجان دوخته است. اين كشور به بازار مناسب اجناس و كالاهاى تركيه تبديل شده است. خط لوله نفتى باكو به تفليس و سپس جيحان تركيه، كار مشترك دو كشور است. دو خط لوله گاز ماوراى آناتولى و باكو به تفليس و سپس ارزروم و خطوط ريلى باكو به تفليس و سپس قارص اهميت ژئوپوليتيك براى تركيه دارد. قره باغ و نخجوان نيز دو فاكتور مهمى هستند كه آذربايجان را بيش از پيش به تركيه وابسته مى كنند. تركيه اكنون در نخجوان حضور نظامى دارد. درگيرى هاى اخير نيز ثابت كرد كه ارتش آذربايجان تمامى اميد خود را به تركيه بسته است. در آينده نزديك ما شاهد اضمحلال آذربايجان و حضور همه جانبه يك كشور به نام تركيه خواهيم بود.
