پیش‌آهنگ آموزش پیش‌دبستانی در ایران (بر گرفته از DW دويچه وله – صداى آلمان)
۱۶ شهریور ۱۲۸۶: ۱۱۳ سال پیش در چنین روزی البیس فراهیان در تهران زاده شد. بر سردر کودکستانش به ارمنی خطاب به مربیان نوشت: “کارتان را با ایثار انجام دهید که کار شما از پدر و مادر هم مهمتر است”.
پدر البیس فراهیان از پیشگامان صنعت چاپ در ایران بود.
او نخست در زادگاهش به کودکستان “مانکا کانپالاد” که ارمنیان پایه‌گذاری کرده بودند و سپس به دبستان ارمنیان رفت.
۸ ساله بود که خانواده او را به پایتخت اتریش برد ولی به خاطر درگیری‌های جنگ جهانی اول، به پایتخت گرجستان مهاجرت کرد، در آنجا دبیرستان را به پایان رساند و به تدریس در کودکستان‌ها پرداخت و بعد در پایتخت ارمنستان کارش را ادامه داد.
۲۵ ساله بود که به تهران برگشت و در مدرسه آمریکایی “ایران بیتِل” و کودکستان “نوباوگان” به کار پرداخت و آموزش پیش‌دبستانی را در کودکستان‌ها بنیاد نهاد و گاه تا صد شاگرد را آموزش می‌داد.
۲۷ ساله بود که کودکستانی در کنار مدرسه ارمنیان “داوتیان” گشود ولی دو سال پس از آن، رضاشاه به تحریک آتاتورک مدرسه‌ها و کودکستان‌های ارمنیان را تعطیل کرد.
۳۵ ساله بود که در سال ۱۳۲۱ پس از برکناری رضاشاه به ارمنیان اجازه بازگشایی مدرسه‌ها را دادند و او نیز توانست کودکستانش را به نام “کوشش” بازگشایی و ۳۵ سال سرپرستی کند:
“کارم را در کودکستانی که مشغول بودم رها کردم و با عشق و علاقه به کودکستان خودم بازگشتم”.
او برای نخستین بار در محل کودکستان، آموزش مربی کودک ایجاد کرد و در نخستین دوره آموزشی، شش مربی پرورش داد.
او با وجود نارسایی‌های اقتصادی و نداشتن محل مناسب، درچند جای گوناگون کارش را ادامه داد.
۵۷ ساله بود که کودکستان را به ساختمان جدید بزرگی در میدان “هفت تیر” کنونی منتقل کرد. این کودکستان هم اکنون برپا و فعال است و از مرکزهای پرورشی مهم ارمنیان ایران به شمار می‌آید و در شصتمین سالگرد گشایش آن نامش را به یاد موسس‌اش “البیس فراهیان” گذاشتند.
او هم‌زمان با سرپرستی کودکستان، آموزش پیش‌دبستانی می‌داد و چندین ترانه و سرود برای کودکان ساخت که هم اکنون جزو گنجینه ترانه‌های آموزشی نوباوگان ارمنی ایران و ارمنسان به شمار می‌رود.
البیس فراهیان در ۸۷ سالگی در زادگاهش درگذشت.
