روزنامه ” جمهوری ارمنستان ” در یکی از مقاله های خود نوشته است : آذربایجان و ترکیه دو کشور خصمانه با ارمنستان که در ارتفاعات ارمنی به طور مصنوعی ایجاد شده اند به طور کلی توجه زیادی به ژئوپلیتیک آب دارند. جنگهای تحریک شده توسط ترکها را نیز باید در چارچوب سیاست جنگهای آب در نظر گرفت. نکته این است که طرف ترک “رگهای آبی” ارمنستان را گام به گام طی سالهای شوروی در دست گرفت. به عنوان مثال ، برای کارواچار ، جنگ آنها از همان سالها بود.
زیرا منطقه کارواچار نه تنها اهداکننده آب جمهوری ارمنستان بلکه آرتساخ نیز است. در این زمینه ، آنها همیشه چشم به منطقه کارواچار نگاه داشته اند. آذربایجان این تجارت را از سال 1919 بلافاصله پس از ایجاد مصنوعی آغاز کرد. در اسناد آرشیوی ادعا های علنی رهبران ارشد آنها در مورد ذخایر آبی ارمنستان نیز ارایه شده اند.
آیا می توانیم موضوع دریاچه سیاه را نیز در چارچوب این تروریسم آبی مورد بررسی قرار دهیم؟ قطعاً بله. حجم آب بیش از 9 میلیون متر مکعب است. آب سرد است. از آب برای آبیاری استفاده می شود. علاوه بر آبیاری ، دریاچه آب شیرین همچنین منبع آب آشامیدنی است . واقعیت های دیگری نیز در مورد این تروریسم آبی توسط دشمن وجود دارد.
