جیوان گاسپاریان (Jivan Gasparyan)، در ۱۲ اکتبر ۱۹۲۸ در روستای “سولاک” در حومه ایروان چشم به جهان گشود.
وی از شش سالگی شروع به نواختن دودوک کرد و نخستین اجرای او، تکنوازی در گروه رقص و آواز سنتی ارکستر سمفونیک “تاتول آلتونیان”، در ۲۱ سالگی بود.
گاسپاریان در سال ۱۹۴۷ میلادی، وقتی که نوزده سال داشت از دست ژوزف استالین رئیس جمهور وقت شوروی یک ساعت مچی جایزه گرفت. در ۱۹۵۷ در همایش بزرگ موسیقی یونسکو در مسکو، با پنج هزار شرکتکننده دیگر به رقابت پرداخت و برنده جایزه نخست شد.
در سالهای ۱۹۵۹، ۱۹۶۳، ۱۹۷۲ و ۱۹۸۰ چهار نشان طلای مسابقات یونسکو و در سالهای بعد نیز شش نشان دیگر به گردن او آویخته شد. جیوان گاسپاریان در ۵۲ سالگی به دانشگاه رفت و پس از فارغالتحصیلی شروع به آموزش موسیقی کرد.
او به منزله مدرس دانشگاه موسیقی ارمنستان تاکنون بیش از هفتاد نوازنده دودوک را برای اجراهای حرفهای تعلیم داده است.
تعدادی از فیلمهای فاخر سینمای جهان از جمله “گلادیاتور”، “آخرین مصائب مسیح”، “تولد ادواری”، “الماس خونین”، “سیریانا”، “رونین”، “محاصره”، “کلاغ” و … با آوای دلنشین دودوک گاسپاریان زینت یافتهاند.
وی در اولین روز از سیودومین دوره جشنواره بینالمللی فجر به ایران آمد و در مرکز همایشهای برج میلاد هنرنمایی کرد. همچنین در این برنامه سه قطعه با کلام اجرا کرد که یکی از آنها “ماما” بود که در ایران نیز شناخته شده و پرطرفدار است. این مراسم یکساعت و ۴۵ دقیقه بدون استراحت به طول انجامید؛ و در پایان اجرا گاسپاریان به زبان ارمنی از حضار تشکر کرد.
وی زمان مرگ 93 سال سن داشت.
یادش گرامی
منبع : کانال خبری آراکس
