به گزارش آرمنپرس بیست و هشتمین نشست شورای وزرای سازمان امنیت و همکاری اروپا در 2 و 3 دسامبر در استکهلم برگزار شد. از جمله موضوعات مهم بین المللی در چارچوب این سازمان، بیش از 22 وزیر امور خارجه به موضوع قره باغ پرداختند.
می توانیم تاکید کنیم که علیرغم اظهارات رهبری عالی آذربایجان مبنی بر اینکه مناقشه قره باغ پایان یافته است، اظهارات نمایندگان کشورهای مختلف و سازمان های بین المللی در چارچوب نشست شورای وزرای سازمان امنیت و همکاری اروپا ثابت می کند که موضوع حل مناقشه برای جامعه بین المللی ضروری است، و همچنین تاکید مجدد بر اینکه حل و فصل مناقشه قره باغ کوهستانی در چارچوب مأموریت ریاست مشترک گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا از طریق مذاکرات صلح آمیز در نظر گرفته می شود.
قابل ذکر است که در اظهارات روسای هیئت هایی که به مناقشه قره باغ اشاره کردند، مسئله بازگشت اسرای جنگی و سایر اسیران به عنوان موضوع اولویت دار در نظر گرفته شده است که باید به عنوان موضوع فوری بشردوستانه حل شود.
در بیانیه پایانی اتحادیه اروپا همچنین به ضرورت حل و فصل نهایی مناقشه قره باغ اشاره شده است.
آلبانی، سوئد، لهستان و مقدونیه شمالی گروه چهارگانه سازمان امنیت و همکاری اروپا نیز به موضوع آتش بس پرداختند. این کشورها خواستار اقدامات بیشتر برای کاهش تنش و از سرگیری مذاکرات اساسی شدند. در واقع، بیست و هشتمین نشست شورای وزرای سازمان امنیت و همکاری اروپا نشان داد که در مناقشه قره باغ دو رویکرد متضاد وجود دارد: از یک طرف، مواضع ارمنستان و جامعه بین المللی که تا حد زیادی با هم مطابقت دارند و از سوی دیگر، تلاش آذربایجان برای ارائه واقعیت های ایجاد شده با استفاده از زور به عنوان مبنایی برای حل و فصل اوضاع، ایده های موهوم و تبلیغاتی که در مجموع، هیچ پاسخ ” تشویق کننده ” از طرف جامعه بین المللی دریافت نکرد.
به همین دلیل است که طرف آذربایجانی با استدلال خیالی از دیدار با وزیر امور خارجه ارمنستان که قرار بود در استکهلم تحت نظارت گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا برگزار شود، اجتناب کرد. در واقع، بعد از اظهارات فوق الذکر نمایندگان کشورهای مشترک و سایر کشورهای عضو سازمان امنیت و همکاری اروپا، باید در همه جا در چارچوب پیشبرد روند صلح با هدف حل و فصل مناقشه قره باغ و نه برای حل موضوعات موسوم به “پسا منازعه” بین ارمنستان و آذربایجان تلقی می شد، همانطور که طرف آذربایجانی سعی می کرد جلساتی که در نیویورک و پاریس برگزار شده بود را به مردم ارائه دهد.
