آرا پاپیان کارشناس امور سیاسی ارمنی با اشاره به سوالی در مورد چگونه می توان یک کشور را از ناتو اخراج کرد؟ تاکید کرده است که چنین رویه ای در سند تأسیس ناتو مشخص نشده است. ماده 13 معاهده واشنگتن (1949) فقط روند خروج از ناتو را روشن می کند. ابتدا اعلام رسمی قصد خروج از ناتو و سپس فرصت خروج از ناتو تنها یک سال بعد را در نظر می گیرد.
بنابراین، اگر آنها به این سمت بروند، ترکیه می تواند از عضویت خود در ناتو سوی استفاده کند ، مثلاً می تواند خروج خود را اعلام کند و سپس 11 ماه دیگر درخواست خود را پس بگیرد.
اما این بدان معنا نیست که اگر سایر اعضای ناتو به اتفاق آرا و متفق القول تصمیم بگیرند که عضویت ترکیه در ناتو به نفع این سازمان متوقف شده است، برعکس، سازمان به یک بار سنگین تبدیل شده است، آنها نمی توانند راهی برای اخراج ترکیه یا خروج از آن پیدا کنند.
به عنوان مثال، بر اساس ماده 60 کنوانسیون 1969 وین در مورد حقوق معاهده بین دولتی ، اعضای ناتو می توانند به اتفاق آرا یا تا حدی معاهده واشنگتن با ترکیه را تعلیق یا فسخ کنند. ترکیه در واقع می تواند از ناتو خارج شود. یا حداقل از حق رای محروم شوند․
آیا گزینه دیگری وجود دارد․ در مورد حق قبلاً ذکر شده از معاهدات بین دولتی وین، 1969. طبق ماده 60 (2) معاهده بین المللی، اعضای ناتو می توانند به اتفاق آرا، به طور کلی یا جزئی، عملیات پیمان واشنگتن را توسط همه، یعنی به طور کلی، تعلیق یا خاتمه دهند. سپس در همان میز، اعضای ناتو، این بار بدون ترکیه، می توانند متن معاهده ناتو 1949 واشنگتن را که در سال 1949 اصلاح شده بود، امضا کنند. از آنجایی که توافقنامه جدیدی که قرار است امضا شود هیچ تغییر اساسی را متصور نیست، در واقع تکرار توافقنامه 1949 است (ترکیه تنها در سال 1952 به ناتو ملحق شد)، طبق توافق می تواند بلافاصله لازم الاجرا شود.
