سونا قازاریان: من تعجب می کنم که چگونه همکاران زن ما در مجمع پارلمانی شورای اروپا می توانند به نفع جنگ و خشونت صحبت کنند

سونا قازاریان عضو هیأت نمایندگی مجلس ملی ارمنستان در مجمع پارلمانی شورای اروپا سخنرانی کرد.
وی تاکید کرده است : در آغاز قرن بیستم، جنبش برای حق رای زنان در سراسر جهان گسترش یافت و من بسیار مفتخرم که بگویم در این زمینه در ارمنستان دست آوری ها مشاهده می شوند. اولین انتخابات پارلمانی در سال 1919 با رأی عمومی برگزار شد و هر کس بالای 20 سال سن داشت بدون در نظر گرفتن جنسیت، قومیت و مذهب حق رأی داشت. سه نماینده زن در مجلس حضور داشتند: کاترینه زالیان-مانوکیان، پرچوهی پارتیزپانیان-بارسقیان، واروارا ساهاکیان، و شاید نوه پرچوهی بارسقیان، ژانا بارسقیان که در حال حاضر شهردار استراسبورگ است را بشناسید.
یکی دیگر از زنان ارمنی قوی، دیانا آبگار، مسیر متفاوتی را در زندگی عمومی در پیش گرفته است. در 2 ژوئیه 1920 به عنوان سفیر ارمنستان در ژاپن منصوب شد. از سال 1921 او یکی از اولین سفیران زن در جهان بود.
حضور زنان در مجلس کنونی بیش از هر زمان بیشتر است، اما هنوز کافی نیست – 35٪. با قدردانی از نقش سازمان های جامعه مدنی زنان، ما به طور فعال با آنها در روند قانون گذاری مشارکت داریم که منجر به مشارکت بیشتر زنان در قوه مقننه می شود.
از آنجایی که صلح یکی از برنامه های اصلی حزب حاکم است، می توانم به شما اطمینان دهم که زنان نماینده مجلس نیز در تصمیم گیری دخالت دارند.
سونا گازاریان گفت: جمهوری ارمنستان همچنین دومین برنامه اقدام ملی برای اجرای قطعنامه 1325 شورای امنیت سازمان ملل متحد را تدوین کرده و بر آمادگی خود برای ادامه کار خود در زمینه زنان، صلح و امنیت تاکید کرده است.
این برنامه به مشکلات و چالش های زنان آواره از قره باغ کوهستانی در نتیجه جنگ تهاجمی آذربایجان علیه آرتساخ در پاییز 2020 می پردازد.
در نتیجه جنگ تجاوزکارانه، بیش از 91000 نفر به ارمنستان تبعید و پناهندگی گرفتند که 88 درصد آنها زن و کودک بودند.
جنگ در طول اپیدمی کووید-19 آغاز شد و در نتیجه وضعیت دشوار زنان و دختران را پیچیده کرد. بنابراین، این برنامه مشکلات زنان و دختران در بحران را ارائه می دهد و به مؤلفه امنیتی آنها می پردازد. این برنامه به مسائل مربوط به زنان آواره اجباری، چالش های امنیتی ناشی از وضعیت جدید مرزی و تأثیر آن بر زنان و دختران می پردازد.
در نهایت، باید صادق باشم و بگویم که از شنیدن این که چگونه همکاران زن ما در کمیسیون پارلمانی و دیگر مقامات بلندپایه زن در کشورهای همسایه می‌توانند به نفع جنگ و خشونت صحبت کنند و بهانه‌جویی کنند، واقعا متعجب شدم.