اشغال قره باغ کوهستانی، زنگزور و نخجوان تعلق آنها به آذربایجان شوروی شده را از پیش تعیین نکرد

به گزارش “Radar.am” واهرام آتانسیان نماینده سابق مجلس ملی جمهوری قره باغ کوهستانی، تحلیلگر سیاسی در صفحه فیس بوک خود نوشت:
“در سال 1920 در 10 آگوست همان روزی که قرارداد سور امضا شد، دولت مستقل ارمنستان و روسیه بلشویکی در تفلیس به توافق آتش بس دست یافتند. از آن پیروی می کند که طرفین تا آن زمان در حال جنگ بودند. طبق آن، قره باغ کوهستانی، زنگزور و نخجوان به طور موقت توسط روسیه بلشویکی به رسمیت شناخته شدند. این بدان معناست که روسیه بلشویکی در دوره قبل از جنگ با ارمنستان، مناطق مذکور را ارمنی به رسمیت شناخت. بر اساس قرارداد، اشغال قره باغ کوهستانی، زنگزور و نخجوان تعلق آنها به آذربایجان شوروی را از پیش تعیین نکرد. به عبارت دیگر روسیه بلشویکی اعتراف کرد که به نمایندگی از آذربایجان شوروی شده علیه جمهوری مستقل ارمنستان جنگیده است. بر اساس این قرارداد، موضوع مالکیت قره باغ کوهستانی، زنگزور و نخجوان منوط به تصمیم مذاکرات روسیه و ارمنستان است.بر اساس همین توافق، مواضع محل توقف نیروها مشخص شده است. آنچه بعدا اتفاق افتاد معلوم است. اما نتیجه نمی شود که آذربایجان امروز حق دارد موضوع “هفت روستای قزاق و یک روستای نخجوان” را مطرح کند. مرزهای نخجوان طبق قرارداد قارص و محل استقرار نیروهای ارمنی و روسی در جهت قزاق توسط قرارداد آتش بس روسیه و ارمنستان تعیین شد. در ستاد کل نیرو های مسلح ارمنستان متقاعد شده اند که متخصصانی هستند که می توانند مرزهای نخجوان را که توسط قرارداد قارص تعیین شده است و همچنین خط تماس نیروهای روسی و ارمنی را مشخص کنند که در 30 جولای سال 1920 در بخش قزاق-ایجوان حضور داشت، همانطور که توسط توافق آتش بس روسیه و ارمنستان تعریف شده است.”