لوان تسالوگلاشویلی: ترک و آذربایجانی عزیزی ، اینها مردم هستند که دیروز آنها را مسخره کردید و فکر می کردید نصف جهان فقط مال شماست

وب سایت گرجستانی Progressnews.press بازتاب لوان تسالوگلاشویلی در مورد کار انجام شده توسط امدادگران ارمنی در ترکیه را منتشر کرد.
لوان تسالوگلاشویلی وکیل کانون وکلای گرجستان است. وی پیش از این در روزنامه “ورسیا” به عنوان خبرنگار و در شبکه تلویزیونی “ایبریا” به عنوان خبرنگار فعالیت داشته است.
وی نوشته است : این عکس را هم ترک ها و هم آذربایجانی ها باید به خوبی به خاطر بسپارند.
امیدواریم یادشان باشد که در آینده گنبدهای کلیساهای مسیحی را برنخواهند داشت، زیور آلات، خاچکارها و قبرها را هتک حرمت نمی کنند. علاوه بر این، آن‌ها را به حدی هتک حرمت کردند که صاحبان قبر را مجبور کردند استخوان‌های مرده‌هایشان را حفر کنند، استخوان‌های مرده‌هایشان را بیرون بیاورند و در هنگام خروج از قره‌باغ با خود ببرند.
چه کسی گفته آنچه که به آن جنگ می گویند یک چیز است و بلای طبیعی یک چیز دیگر؟ آنهایی که در جنگ جان باختند و آنهایی که در اثر بلایای طبیعی جان باختند با یکدیگر تفاوتی ندارند.
امروز این امدادگران ارمنی قهرمان شماره یک من در کل قفقاز هستند. گرجی ها بله قابل درک است آقایان اما این افراد قهرمان شماره یک هستند. چون جسد سرباز زن ارمنی که توسط ترک ها و آذربایجانی ها به طرز وحشیانه ای شکنجه شده بود هنوز یخ نکرده… شکنجه کردند، هر کاری که به تخیل حیوانی شان رسید انجام دادند… چون من با چشمان خودم دیدم و آن فیلم را تا به امروز نگه داشته ام که چگونه جوانی را که بر مزار پدرش گریه می کند مسخره می کنند…
دردهای زیادی پشت این قهرمانان ارمنی نهفته است، اما امروز آمده اند و به دشمنی کمک می کنند که از روز نسل کشی در صدد نابودی آنها بوده است.
زیرا در زمان جنگ قره باغ سکوت کامل برقرار بود. هیچکس نگران بچه ها و پیرانی که آنجا کشته شدند، پسرهای هجده نوزده ساله با موهای خاکستری، همه جا مثل امروز… فقط به این دلیل که بله، گفتند سرزمین مال آذربایجان است، پس چگونه ؟…
اگر هم اینطور باشد، پس آیا بچه ها باید گرسنه بمانند و از وسایل معیشت خود محروم شوند، جاده، اگر زمین مال آنهاست چه؟
لذا از زحمات این افراد قدردانی و تشکر کنید. ترک و آذربایجانی عزیزی ، اینها مردم هستند که دیروز آنها را مسخره کردید و فکر می کردید نصف جهان فقط مال شماست. به من نگو، شوک شدیدی طول کشید تا… هیچ سنگی روی سنگ باقی نمی ماند.