به گزارش regionmonitor این روزها دوازدهمین سال درگیری سوریه، یکی از خونبارترین مسائل دنیای مدرن، رو به پایان است. بر اساس داده های سازمان ملل، حدود 307000 غیرنظامی در جریان درگیری کشته شدند، بیش از نیمی از جمعیت، حدود 13.5 میلیون نفر، آواره داخلی و پناهنده هستند.
علیرغم مرحله نسبتاً قابل کنترل درگیری در 3 سال گذشته، هنوز راه حل نهایی آن قابل مشاهده نیست. روسیه، ایران، ترکیه و آمریکا به حضور نظامی خود در سوریه ادامه می دهند. شاخه های سوری گروه “دولت اسلامی” و “القاعده” به طور مرتب فعال هستند. استان ادلب در شمال غرب سوریه عمدتاً در کنترل گروه های مختلف مخالف و تروریستی است و در شمال شرق، ساختارهای مختلف کردی که برای “خودمختاری” تلاش می کنند همچنان کنترل نشده باقی می مانند.
به موازات موارد فوق، تشدید بحران انسانی در سوریه بسیار مهم است که حجم آن به دلیل زلزله فاجعه باری که در اوایل فوریه سال جاری در ترکیه و سوریه رخ داد، بیشتر شد. طبق داده های سازمان ملل، حدود 15.3 میلیون نفر در سوریه به کمک های بشردوستانه نیاز دارند.
به‌ویژه در پس‌زمینه بحران اوکراین، به نظر می رسد جهان میلیون‌ها سوری از جمله بیش از 25 هزار ارمنی سوری را که در شرایط سخت زندگی به سر می برند، فراموش کرده است.
کشورهای محدودی از جمله ارمنستان به طور مرتب از سوریه دوست و مردم سوریه حمایت می کنند. در همین حال، متأسفانه، حجم چنین حمایت هایی بسیار کم است.
اما ارمنستان می تواند در بعد دیگری نیز به سوریه دوست و مردم آن کمک کند. همچنین در چارچوب 100 روز محاصره کریدور کشاتاق توسط جمهوری آذربایجان، در ساختارهای مختلف بین‌المللی، علاوه بر بحران انسانی جدی که ارامنه آرتساخ را تحت تاثیر قرار داده است به محرومیت مستمر میلیون‌ها نفر در سایر نقاط جهان به ویژه در سوریه نیز اشاره شده است.
آرمن پطروسیان
