news.am: در 9 نوامبر 2020، رهبران آذربایجان و ارمنستان توافقنامه آتش بس را امضا کردند که هدف آن پایان دادن به جنگ 44 روزه بین آذربایجان و ترکیه علیه کشور به رسمیت شناخته نشده اما دموکراتیک قره باغ (که ارامنه آرتساخ در منطقه خودمختار خود پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ایجاد کردند) بود. این مطلب را مایکل روبین در مقاله خود در پورتال AEIdeas گفت.
در این توافق نامه ایجاد یک کریدور توسط نیروهای حافظ صلح روسی برای تضمین ارتباط بدون مانع بین ارمنستان و آرتساخ از طریق لاچین و همچنین “ارتباطات حمل و نقل” بین ارمنستان، آذربایجان و نخجوان از طریق زنگزور پیش بینی شده بود.
آذربایجان به هیچ یک از تعهدات خود عمل نکرد. اول، در عرض 10 ماه، آنها کریدور لاچین را مسدود کردند و 120000 مسیحی آرتساخ را گرسنگی کشیدند، که لوئیس مورنو اوکامپو، دادستان سابق دادگاه کیفری بین‌المللی، آن را نسل‌کشی خواند. سپس، هفته گذشته، آنها حمله ای را برای تصرف مناطق باقی مانده آغاز کردند و دوباره به طور یکجانبه رژیم آتش بس را نقض کردند. در حالی که یوری کیم به عنوان دستیار وزیر امور خارجه اعلام کرد که ایالات متحده هیچ حمله ای علیه مردم آرتساخ را تحمل نخواهد کرد، اما دولت بایدن دقیقاً این کار را انجام داد. کانال های تلگرامی آذربایجان اکنون به قتل و خشونت جنسی علیه کودکان و زنان ارمنی دامن می زنند که یادآور اقدامات “داعش” در جریان نسل کشی ایزدی ها است.
شادی الهام علی اف دیکتاتور آذربایجان. همین امر در مورد معلم اصلی او، رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه نیز صدق می کند. رهبران دو کشور آن را در نخجوان جشن گرفتند. اگرچه در سال 2020 توافق آتش بس هرگز خواستار ایجاد “کریدور” از طریق زنگزور نشده است، مقامات آذربایجان اغلب همین را می خواهند. روسیه، حامی اصلی آذربایجان در حالی که ارمنستان به سمت غرب روی می آورد، همچنین طرفدار کریدوری از طریق جنوب ارمنستان است که می تواند برای توجیه ادامه حضور نیروهای روسی در منطقه حفظ کند.
ایالات متحده باید از امتناع ارمنستان از هرگونه کریدور حمایت کند. فتح آرتساخ توسط آذربایجان سال 2020 را باطل می کند. توافق آتش بس که در نوامبر امضا شد. موافقت با هر راهرویی با زنگ و سوت خودکشی ملی است. از آنجایی که آذربایجان و ترکیه به محاصره ارمنستان ادامه می دهند و گرجستان همچنان تحت نفوذ روسیه است، مسیر اصلی صادرات کالاهای ارمنی در جنوب قرار دارد. اساساً کریدور به حلقه ای تبدیل می شود که به ترکیه، آذربایجان و روسیه اجازه می دهد همان کاری را که با آرتساخ انجام دادند، با ارمنستان انجام دهند. الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان آشکارا تمایل خود را برای فتح ارمنستان اعلام کرد.
کیم و سامانتا پاور، رئیس آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده، به دلیل هجوم پناهجویان از آرتساخ به ارمنستان رفتند، اما ارمنستان به سیگنال‌های فضیلتی از سوی دولت بایدن نیاز ندارد. آذربایجان پیوسته با بایدن بازی می کند و علی اف نه کیم و نه پاور را جدی نمی گیرد.
اگر کاخ سفید برای حفاظت از ارمنستان جدی است، باید امکان استقرار نیروهای خود را، حداقل به صورت موقت، در جنوب ارمنستان در نظر بگیرد. شاید اکنون زمان مناسبی برای برگزاری رزمایش های نظامی چند هفته ای در منطقه باشد. گاهی یک استقرار پیشگیرانه، احتمالاً با مشارکت نیروهای آمریکایی، حتی اگر بشردوستانه باشد، می تواند از مرحله بعدی تلاش سه گانه آذربایجان-ترکیه-روسیه برای از بین بردن قدیمی ترین ملت مسیحی جهان جلوگیری کند.
