news.am : پل آنتونوپولوس، دانشمند علوم سیاسی یونانی در میکروبلاگ X خود نوشت: ایالات متحده و روسیه “کریدور زنگزور” را می خواهند، اما تنها یکی می تواند “برنده” باشد.
خواسته مستمر الهام علی اف، دیکتاتور آذربایجان و رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، گشایش راهروی موسوم به «زنگزور» استان ارمنستان بدون بازرسی و کنترل است که آذربایجان را با عبور از سیونیک به جمهوری خودمختار نخجوان و سپس با ترکیه متصل می کند..
آمریکا و روسیه از افتتاح این کریدور حمایت می کنند، اما به دو دلیل کاملاً متفاوت.
گشایش کریدور برای ایالات متحده و در نتیجه اتحاد بدون مانع جهان ترک به عنوان “متحد ناتو” به ترکیه اجازه می دهد تا به طور ملموس تر به آسیای مرکزی نفوذ کند و از زبان شناسی و فرهنگ فراتر رود و در نهایت در حوزه اقتصادی و نظامی گسترش یابد. واشنگتن امیدوار است که تقویت نفوذ ترکیه در آسیای مرکزی باعث تضعیف نفوذ روسیه و چین شود و گشایش این کریدور گامی به سوی آن است.
برای روسیه، این کریدور راه جدیدی را به سوی بازارهای دوستانه و حتی فرصتی برای دور زدن دریای سیاه باز می کند. این موضوع برای روسیه امروز با توجه به تحریم های غرب بسیار مهمتر است.
هم آمریکا و هم روسیه بر این باورند که گشایش این کریدور می تواند راهبردهای یکدیگر را مختل کند.
تفاوت اصلی این است که آمریکا با توجه به جدا شدن از قفقاز توسط یک اقیانوس، پیامدهای مستقیم تصمیم خود برای تقویت پان ترکیسم را احساس نخواهد کرد.
روسیه با مجازات بدبینانه ارمنستان به دلیل تصمیم تحریک آمیز پاشینیان برای تغییر جهت دادن سیاست خارجی کشور، پان ترکیسم را تقویت می کند، که چالشی بسیار جدی تر از آن چیزی است که ارمنستان طرفدار آمریکا می تواند به آن تبدیل شود، برای نفوذ خود و منافع روسیه در آسیای مرکزی.
ترکیه همیشه برتری زبانی و فرهنگی نسبت به روسیه در آسیای مرکزی خواهد داشت. ترکیه همچنین برخلاف روسیه، انگ استعمارگر سابق و ارباب امپراتوری منطقه بودن را ندارد و ساده لوحانه است اگر فکر کنیم آنکارا در آینده با حمایت آمریکا پشت ابتکارات ضد روسیه در آسیای مرکزی نخواهد ایستاد.
در نهایت هم آمریکا و هم روسیه بر این باورند که افتتاح «کریدور زنگزور» برای آنها مفید خواهد بود، اما تنها یک برنده می‌تواند داشته باشد و در حالی که بازی در حال رخ دادن است، 3000 سال زندگی ارامنه در آرتساخ کم رنگ می‌شود.
