هفته گذشته، جنگ سی و پنج ساله دوباره آغاز شد. صدها نفر جان خود را از دست دادند. ماشا گسن، ستون نویس روزنامه The New Yorker، در مقاله “پایان بی رحمانه مبارزه برای استقلال قره باغ کوهستانی” در این باره نوشت.
وی نوشته است: “جهان که بر مجمع عمومی سازمان ملل متحد و جنگ در اوکراین متمرکز بود، به سختی متوجه چیزی شد. آذربایجان در 19 سپتامبر شروع به گلوله باران شهرها و پایگاه های نظامی در قره باغ کوهستانی کرد. در کمتر از یک روز، جمهوری خودخوانده عملا خلع سلاح شد و مجبور به تسلیم شد. نیروهای حافظ سلح روسی که ظاهراً برای جلوگیری از چنین اتفاقی آنجا هستند، تقریباً هیچ مقاومتی نشان ندادند. اسراف‌آمیزترین تعبیر از وضعیت این است که آنها انتظار چنین چیزی را نداشتند. گزینه ای که کمتر مورد بحث قرار گرفته این است که روسیه شاید در ازای حضور نظامی در منطقه با این حمله موافقت کرد.”
گسن گفت: “آذربایجان از توتالیتاریسم شوروی به دیکتاتوری پس از شوروی با سلسله حاکم، سانسور و سرکوب سیاسی گسترده تبدیل شد. آذربایجان یکی از اولین قدرت های نفتی جهان نیز نسبتاً ثروتمند شد و روابط دیپلماتیک، اقتصادی و نظامی با ترکیه و اسرائیل همسایه برقرار کرد که آذربایجان در هر رویارویی با ایران همسایه نزدیک آذربایجان آنها را متحد می داند.”
