factor.am: الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان با حمله نظامی به قره باغ اعتماد اروپایی ها را از دست داد. وضعیت آذربایجان به عنوان یک مرکز حمل و نقل نمی تواند دلیلی برای ملایم تر شدن نگرش اتحادیه اروپا نسبت به باکو باشد. این مطلب توسط توماس دووال، محقق ارشد کارنگی اروپا نوشته شده است. به گفته وی، رویدادهای هفته گذشته بحثی را در مورد لزوم تغییر عمیق سیاست اروپا در قبال آذربایجان برانگیخته است. در 19 سپتامبر، آذربایجان از نیروی نظامی برای بازپس گیری سرزمین ارامنه نشین قره باغ کوهستانی استفاده کرد و از خط قرمزی که اتحادیه اروپا و ایالات متحده برای آن ترسیم کرده بودند، عبور کرد. عواقب آن فاجعه بار است. هزاران ارمنی قره باغ از ترس آینده خود، اکنون در حال مهاجرت دسته جمعی غم انگیز از سرزمین خود به ارمنستان هستند. بسیاری در بروکسل و واشنگتن از توسل به زور توسط آذربایجان شوکه شده و به آنها خیانت شده است. گزارش ها حاکی از آن است که الهام علی اف، رئیس جمهور آذربایجان تا آخرین لحظه به طرفین بلندپایه از جمله رئیس شورای اروپا، چارلز میشل، رئیس شورای اروپا و آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا، اطمینان داده بود که عملیات نظامی را آغاز نخواهد کرد. وی خاطرنشان می کند که با رد تلاش ها برای اعزام یک هیئت ناظر بین المللی به منطقه، مسئولیت بزرگی بر عهده باکو است. پنهان کردن جنایات جنگی در عصر دیجیتال چندان آسان نیست و مقصران باید محاکمه شوند. علاوه بر این، به گفته دووال، پیامدهای ژئوپلیتیکی نیز قابل توجه است. این واقعیت که بازیکنان غربی غافلگیر شده بودند، این فرض را تقویت می کند که علی اف حمله نظامی خود را از قبل با مسکو هماهنگ کرده بود، مسکو پس از آن نتوانست باکو را محکوم کند و در حال وارد شدن به روابط نزدیکتر با روسیه است. این موضوع بیشتر مرتبط است، زیرا مشکل بزرگ بعدی مسیر حمل و نقلی است که از طریق خاک ارمنستان به منطقه آذربایجان نخجوان برنامه ریزی شده است.
دو وال می نویسد: روسیه، آذربایجان و ترکیه منافع مشترکی در تحمیل نسخه خود از آنچه دو دومی کریدور زنگزور می نامند در مسیری با کمترین کنترل ارمنی ها و احتمالاً با استفاده از زور دارند. او خاطرنشان می کند که علی اف برای منطقه سیونیک، قلمرو مستقل ارمنستان ، جاه طلبی دارد و همچنین می تواند به زور متوسل شود. آذربایجان همیشه یک قطب حمل و نقل خواهد بود، اما دو اخطار وجود دارد. اول، کارشناسان به این نتیجه می رسند که معامله گاز اتحادیه اروپا بسیار بعید است که حجم زیادی از گاز وعده داده شده را تامین کند. دستیابی به سطوح صادرات بیش از 3 یا 4 میلیارد متر مکعب مستلزم ارتقاء زیرساخت ها و پرداختن به این واقعیت است که اغلب نادیده گرفته می شود که روسیه و ایران نیز طرف های ذینفع در خط لوله قفقاز جنوبی هستند. دوم، ارتباط و درگیری به طور جدایی ناپذیری به هم مرتبط هستند. مسیر کریدور میانی که از چین از طریق آسیای مرکزی تا قفقاز جنوبی به اروپا می‌رود، مسیری چندجانبه است که ارمنستان را نیز در بر می‌گیرد. عملیات آن مستلزم همکاری منطقه ای است که توسط دولت های غربی و موسسات مالی بین المللی تامین می شود. به طور خلاصه، وقت آن رسیده است که اتحادیه اروپا با جمهوری آذربایجان تندتر صحبت کند.
