لیندسی اسنل، روزنامه‌نگار مشهور بین‌المللی که درگیری‌ها و پیامدهای آن را پوشش می دهد، یک ماه پس از پاک‌سازی قومی در قره باغ کوهستانی، ویدئویی را در میکروبلاگ شبکه اجتماعی X خود منتشر کرد جایی که زنی که اهل قره باغ کوهستانی است می گوید که چگونه پدرش در تصمیم خود ثابت قدم بود و در قره باغ کوهستانی ماند.
اسنل گفت: “من با دختر یکی از معدود افرادی که در قره باغ کوهستانی باقی مانده بودند صحبت کردم. رسانه های دولتی آذربایجان اخیراً به خود می بالند که آذربایجان در حال ساخت خدمات مخابراتی محلی است، اما ارمنی های باقی مانده در قره باغ کوهستانی اتصال اینترنت یا تلفن همراه ندارند و اجازه ندارند بدون نظارت با عزیزان خود صحبت کنند. و به عنوان بخشی از “ادغام مجدد” آذربایجان، مقامات آذربایجان گذرنامه های ارمنی کسانی را که در آنجا مانده بودند مصادره کردند، اما برای آنها پاسپورت آذربایجانی صادر نکردند. این به این معنی است که ارامنه باقی مانده در قره باغ کوهستانی در حال حاضر تابعیت ندارند.”
این زن اهل قره باغ کوهستانی که صدایش تغییر کرده، چهره اش در تاریکی است، می گوید به هیچ وجه نتوانسته اند پدرش را متقاعد کنند که قره باغ کوهستانی را ترک کند.
وی گفت: اینجا خانه ای ساختم و نمی خواهم آن را ترک کنم. اواخر سپتامبر که قرار شد مادرم بیاید، پدرم گفت: 3-4 ماه اینجا می مانم تا شاهد ادغام مجدد باشم. این حرف های اوست. پس منتظرش هستم. سعی کردم قانعش کنم که با مادرش بیاید، گفتم می دانی این واقعیتی نیست که بعداً بگذارند بیایی؟ به بیان صریح، مقامات آذربایجان به میمون در باغ وحش نیاز دارند که می توانند آن را به عنوان نمایشگاه به کمیته بین المللی صلیب سرخ، روزنامه نگاران و سازمان ملل نشان دهند. از اول اکتبر هیچ ارتباطی در آنجا وجود نداشت. 5-6 روز از زنگ زدنش گذشت. ما خیلی نگران بودیم.
رفت مرکز صلیب سرخ که هنوز آنجا کار می کند، وای فای آنجا بود، از طریق پیام رسان زنگ زد، گفت خوب است، نمایندگان صلیب سرخ دارند غذا می دهند. بعد از آن هفته ای یک بار یا به من یا مادرش زنگ می زند. دو بار آخر نه از شماره خود بلکه از شماره آذربایجانی تماس گرفت. مدت زیادی نمی توانست صحبت کند. هر مکالمه تلفنی 5-10 دقیقه طول می کشد. چیز زیادی نمی گوید چون یک نفر همیشه کنارش ایستاده است.”
