باید مشخص شود که چه قراردادی بین روسیه و ترکیه در خصوص خرید سامانه C-400 منعقد شده است. تحلیلگر نظامی درباره توافق احتمالی

آرمنپرس: در حال حاضر هرگونه معامله خرید و فروش تسلیحاتی می تواند بین کشورها انجام شود، اما برای شفاف سازی در خصوص انتقال سامانه ضد موشکی C-400 به آذربایجان از طرف ترکیه، باید مشخص شود که چه قراردادی بین روسیه و ترکیه در مورد خرید سیستم فوق امضا شده است ، یعنی آیا مبنای قانونی برای انتقال آن به شخص ثالث در قبال هزینه، غرامت یا ترتیبات دیگر وجود دارد؟
نارک نرسیسیان، تحلیلگر نظامی در گفت و گو با «آرمنپرس»، با اشاره به اخبار منتشر شده در مطبوعات ترکیه و آذربایجان مبنی بر اینکه ترکیه می تواند سامانه ضد موشکی C-400 روسیه را به آذربایجان منتقل کند، چنین دیدگاهی را بیان کرد.
وی گفت: در مورد اختلافات طرف آمریکایی در مورد خرید آن تاسیسات و موضوع تامین جنگنده‌های اف-35 به طرف ترکیه‌ای، باید توجه داشت که آمریکا به طور رسمی به ترکیه این موضوع را متوجه می‌شود که اگر در شرایط نظامی – سیاسی باشد این بلوک نمی تواند با بلوک مقابل در زمینه خرید تسلیحات پیشرفته و نظامی همکاری کند. سامانه ضد موشکی C-400 از نظر مانور البته قابلیت رهگیری اطلاعات محرمانه و ارسال داده های رادیوفیزیکی را دارد، اما در اینجا موضوع بیشتر جنبه سیاسی دارد، چرا که شرطی پیش از آن گذاشته شده است.
نرسیسیان گفت: طرف ترکیه ای یا با ائتلاف آتلانتیک شمالی همکاری می کند یا در غیر این صورت، با او به اندازه سایر کشورهای ناتو همکاری نمی کند.

وی تاکید کرد: این موضوع از قرارداد امضا شده با یونان به وضوح قابل مشاهده است، زیرا طرف آمریکایی قبلاً یک سری از جدیدترین هواپیماهای جنگنده F-35 را به این کشور منتقل کرده است، در حالی که در مورد ترکیه هنوز معامله فروش هواپیماهای آن کلاس برای این کشور منعقد نشده است.
نرسیسیان در پاسخ به این سوال که آیا مسکو با انتقال تاسیسات سی-400 ترکیه به آذربایجان موافقت می کند یا خیر، تاکید کرد که روسیه معمولا در زمینه فروش تسلیحات اصولی را رعایت نمی کند.
مسکو می تواند تسلیحات یکسانی را هم به متحدان استراتژیک و هم به مخالفان آنها بفروشد. علاوه بر این، او می‌تواند تغییرات قدیمی‌تر را به متحد خود و تغییرات مدرن‌تر را به حریف خود بفروشد. سوال این است که چه نوع معامله ای با طرف ترکیه ای در خصوص C-400 منعقد شده است و این معامله چه امکاناتی را برای انتقال تسلیحات خریداری شده به شخص ثالث فراهم می کند. روسیه می تواند هر چیزی را در صورت پرداخت معادل آن بفروشد. اینجا اصل غرب وجود ندارد. به عنوان مثال، نمی توان تصور کرد که فرانسه سلاح های مربوطه را به رقیب متحد خود، ایران بفروشد.
نرسیسیان با اشاره به پیشنهاد اخیر نیکول پاشینیان، نخست وزیر جمهوری ارمنستان به رئیس جمهور آذربایجان برای امضای توافقنامه مشترک کنترل تسلیحات، گفت: علی اف قبلاً متحدی در قالب ترکیه دارد و همچنین قرارداد همکاری راهبردی با روسیه امضا کرده است.
آذربایجان همچنین قراردادهای متنوعی در زمینه تأمین تسلیحات و مهمات با سایر کشورها دارد. از نقطه نظر موازنه، علی اف در موقعیتی قرار دارد که می تواند پیشنهاد طرف ارمنی را نادیده بگیرد، که به وضوح انجام می دهد.
اردوغان اخیرا در تجمعی که در ازمیر برگزار شده بود، اعلام کرد که موانعی برای تقویت منطقه ای ترکیه وجود دارد. روزنامه ملیت نیز به نوبه خود بخش قابل توجهی از مصاحبه شبکه تلویزیونی سی ان ان ترک و معاون وزیر امور خارجه آمریکا، نولاند را مخابره کرده است. معاون وزیر امور خارجه در پاسخ به این سوال که آیا آمریکا قصد ندارد ترکیه را در برنامه اف-35 مشارکت دهد، گفت: واشنگتن در ابتدا موضوع سامانه سی-400 روسیه را با آنکارا در میان گذاشت و اگر پیشرفتی با روسیه حاصل شود. در این صورت، ایالات متحده ممکن است در تصمیم خود در قبال ترکیه تجدید نظر کند.