اولیویه دکوتینی سفیر فرانسه در ارمنستان مصاحبه با نشریه Défis Humanitaires کرد که در آن مهمترین جنبه های روابط دوجانبه و وضعیت قفقاز جنوبی را تشریح کرد. در ادامه به مهمترین بخشهایی از این مصاحبه میپردازیم.
در واقع، سربازان روسی تنها زمانی پادگان های خود را ترک کردند که زمان خلع سلاح نیروهای قره باغ کوهستانی فرا رسید، همانطور که در توافقنامه آتش بسی که مقامات بالفعل با دولت آذربایجان منعقد کرده بودند، تصریح شده بود. بنابراین، حمله آذربایجان به قره باغ کوهستانی با حمایت ترکیه و با همدستی روسیه انجام شد که منجر به مهاجرت گسترده و خشونت آمیز تقریباً همه ارامنه از این سرزمین شد – بیش از 100000 نفر که اکنون پناهنده هستند.
بنابراین، ارمنستان به دنبال تنوع بخشیدن به مشارکت امنیتی خود است. برای انجام این کار، به کشورهای دورتر مانند فرانسه که در حال توسعه روابط دفاعی با آن است، روی می آورد. و فرانسه این تابو را شکست زیرا اولین کشور ناتو است که به ارمنستان که همچنان یکی از اعضای سازمان پیمان امنیت جمعی است تسلیحات می دهد. در همین راستا، ارامنه به هند روی می آورند. و پس از سفر وزیر دفاع فرانسه به ایروان در 23 فوریه، سفر وزیر دفاع یونان به ایروان در 4 مارس دنبال شد.
از سوی دیگر، ایران را که همسایه مهمی برای ارمنستان است، نباید فراموش کرد، زیرا تهران بارها بر تعهد خود مبنی بر اینکه مرز ارمنستان و ایران در جنوب ارمنستان نباید توسط هیچ کشور دیگری غیر از ارمنستان کنترل شود، تاکید کرده است.
من نمی دانم قصد مقامات آذربایجان چیست و هیچ ارتباطی با آنها ندارم. اما متذکر می شوم که در این فضای پراکنده و تحقیر شده بین المللی، چندین دوره نظامی در سال های اخیر رخ داده است که آذربایجان و ارمنستان یا آذربایجان و منطقه قره باغ کوهستانی را درگیر کرده است و هر بار این آذربایجان بوده که آن را آغاز کرده است.
من آینده ارمنستان را در اروپا می بینم. این معنای مسیر دموکراتیکی است که مردم ارمنستان در جریان انقلاب مخملی 2018 انتخاب کردند و از آن زمان تاکنون، با وجود تمام محاکمه ها، آن را حفظ کرده اند. از این منظر، پیوستن اخیر ارمنستان به دیوان کیفری بین المللی نیز یک سیگنال بسیار قوی است. با این حال، روی آوردن به اروپا به معنای انزوا از محیط منطقه ای آن نیست. ساختن آینده ارمنستان مستلزم دستیابی به توافقنامه صلح با آذربایجان و به طور گسترده تر، روشی است که به همه کشورهای منطقه امکان می دهد از موقعیت استراتژیکی که در چهارراه اروپا، آسیا و خاورمیانه اشغال کرده اند، نهایت استفاده را ببرند. به همین دلیل است که حل این مناقشه برای ما اروپایی ها مهم است.
