آرمنپرس. روابط سیاسی ارمنستان و ایران در سطح بسیار بالایی قرار دارد، اما از نظر روابط اقتصادی، هنوز پتانسیل های عظیمی وجود دارد و باید در این راستا کار قابل توجهی انجام شود.
علیرضا نظیف، رییس انجمن دوستی ایران و ارمنستان، مدیر دپارتمان ارامنه اتاق بازرگانی تبریز در گفت و گو با «آرمنپرس»، با اشاره به مرحله کنونی تعامل ارمنی و ایرانی این نظر را بیان کرد.
علیرضا نظیف گفت: انجمن ما با 60 تا 70 کشور جهان ارتباط دارد، ما عمدتاً از طریق سازمان های غیردولتی کار می کنیم و سعی می کنیم به طور خاص به توسعه روابط ارمنستان و ایران کمک کنیم. انجمن ارمنستان و ایران در چارچوب ساختارهای مشابه بسیاری از کشورها در وهله اول قرار دارد. از آنجایی که ما یک سازمان دولتی نیستیم، آزادتر هستیم و می توانیم آزادانه با مراکز مختلف آموزشی، فرهنگی و تجاری ارتباط نزدیک برقرار کنیم. حیف است که به دلیل دو کشور بودن، هنوز ظرفیت‌های بزرگی در اقتصاد داریم که محقق نشده است، هنوز همدیگر را به طور کامل کشف نکرده‌ایم.
به گفته وی، هیئت هایی از ارمنستان بودند که با عبور از مرز ایران با تعجب متذکر شدند که چه نوع زیرساخت های فوق العاده ای در کشور همسایه وجود دارد، هر چند قبلاً نظری کاملاً متفاوت در مورد امکانات طرف ایرانی داشتند.
علیرضا نظیف گفت: با در نظر گرفتن دوستی چند صد ساله ما، روابط ارمنستان و ایران و به ویژه روابط شرکت های خصوصی باید بالاتر از این باشد. به نظر من گردش مالی 700 میلیون دلاری بین کشورهای ما بسیار ناچیز است. رهبران ارمنستان و ایران آستانه 3 میلیارد دلاری را تعیین کرده اند، بنابراین ما باید در تحقق این هدف سهیم باشیم. با در نظر گرفتن پتانسیل ایران می توانیم پروژه های مشترکی را در جنوب ارمنستان اجرا کنیم. درست است که افزایش گردش مالی سال به سال محسوس است، اگر این رقم چند سال پیش 300 میلیون دلار بود، امروز به 700 میلیون دلار رسیده است، اما فکر می کنیم این رقم می تواند بسیار بیشتر باشد.
وی با بیان اینکه در آذربایجان شرقی منطقه آزاد اقتصادی دارند، یادآور شد: در سال 2016 تا 2017 نیز چنین منطقه ای در مغری ایجاد شد، بنابراین شرکت های ارمنی-ایرانی باید برای توسعه روابط تجاری فعال باشند.
وی افزود: متأسفانه بسیاری از توافقات که در چارچوب همکاری بین دو منطقه اقتصادی صورت گرفت، روی کاغذ ماند. انتظار داریم در شرایط جدید همکاری از کاغذ به کار واقعی تبدیل شود. ما باید با تلاش مشترک اجرای پروژه های بزرگ را در جنوب ارمنستان آغاز کنیم. از آنجایی که دو سازمان ایرانی در کار ساخت قطعه 30 کیلومتری جاده شمال به جنوب هستند، بنابراین طرف ایرانی نیز باید در بهسازی پاسگاه مغری مشارکت داشته باشد. اگر در نظر بگیریم که ارمنستان دروازه ورود به اروپا برای ایران است، دامنه و پیشرفت برنامه های اجرا شده هنوز کافی نیست. در آذربایجان شرقی شرکت‌هایی هستند که در زمینه راه‌سازی مهارت دارند و خدمات باکیفیت ارائه می‌کنند که متاسفانه در ارمنستان به اندازه کافی شناخته شده نیستند.
به گفته علیرضا نظیف، سازمان‌های بسیاری از کشورهای مختلف تاکنون در آنجا سرمایه‌گذاری کرده‌اند، در حالی که سازمان‌های ارمنی در این همسایگی فعالیت نمی‌کنند و در منطقه آزاد اقتصادی نیز نمایندگی خوبی ندارند.
به گفته وی رسانه ها باید ظرفیت های کشف نشده دو طرف را به بهترین شکل ممکن ارائه دهند.
وی گفت: همکار ما، برای اجرای کلان پروژه ها نیاز است که همه راه ها باز شود و از این نظر طرح «چهارراه صلح» دولت ارمنستان مورد استقبال قرار می گیرد.
اما وی ابراز عقیده کرد که کانال های ارتباطی باید توسط دولت های دارای حاکمیتی که از قلمرو آنها عبور می کنند کنترل شود و جزء تمامیت ارضی آن کشورها تلقی شود، بنابراین هیچ بخشی نباید عرصه تضاد منافع دولت ها باشد، بلکه باید بر اساس اصل احترام متقابل و در شرایط مساوی مورد بهره برداری قرار گیرد.
