امروزه، 40 درصد از جمعیت جهان به زبانهای هندواروپایی صحبت می کنند، اما تاریخ اولیه مردمانی که به آنها صحبت می کردند هنوز به خوبی درک نشده است.
واضح است که آنها از نوادگان مردم استپ های اوراسیا غربی بودند، اما دقیقاً چه زمانی وحدت آنها فروپاشید، در کدام گروه ها و چگونه توسعه یافتند، موضوع داغ ترین بحث در بین محققان است.
در مطالعه جدید، گروه اسکه ویلرسلو جنبه ژنتیکی این موضوع را بررسی کرده و چیزهای جالب بسیاری را کشف کرده است.
تیم بین المللی از ژنتیک دانان ژنوم 314 نفر را که بین سال های 3200 تا 100 قبل از میلاد در مدیترانه و مناطق مجاور زندگی می کردند مورد مطالعه قرار دادند و سپس نتایج را با ژنوم افراد مدرن از نقاط مختلف جهان مقایسه کردند.
علاوه بر این، 224 بقایای اسکلتی باستانی نیز برای نسبت ایزوتوپ استرانسیوم مورد بررسی قرار گرفتند. از اینها می توان تشخیص داد که فرد در محل تولد خود فوت کرده یا مهاجر بوده است.
داده های جدید صحت تعدادی از فرضیه های موجود در مورد تاریخ اولیه هند و اروپایی ها و نادرستی نسخه های رقیب را نشان داده است.
به ویژه مشخص شده است که اجداد ایتالیایی ها و سلت ها و همچنین اجداد یونانی ها و ارمنی ها یک گروه بودند.
به گزارش “نیوز ای ام” متن مقاله به همراه نتیجه گیری آن در وب سایت bioRxiv.org قرار داده شده است.
ژنتیک ها نشان داده اند که مردمان هندواروپایی مدیترانه و نواحی اطراف آن دو گروه اجداد مجزا دارند.
جمعیت بومی (سفید پوست) ایتالیا، اسپانیا و فرانسه از فرهنگ بل بیکر (2800-1900 قبل از میلاد) نشأت می گیرد.
این مطلب را Naked Science گزارش می دهد.
اجداد او نیز مردمان استپی بودند، اما قبل از 2800 سال قبل از میلاد به اروپای غربی رسیدند.
اما یونانیان و ارمنیهای باستان از موج دوم مهاجرت هندواروپاییها از استپی های اوراسیا، حاملان فرهنگ یامنایا (3300-2600 قبل از میلاد) تبار بودند.
نویسندگان تحقیق جدید معتقدند که ارامنه در گرجستان با فرهنگ تریالتی مرتبط هستند و در پایان هزاره سوم قبل از میلاد وارد خود ماوراء قفقاز شدند.
آنها از آن زمان در آنجا زندگی می کنند، بدون اینکه اقدام به مهاجرت طولانی مدت کنند.
یونانیها که از نظر ژنتیکی به ارمنیان باستان نزدیکتر بودند تا سایر اقوام هند و اروپایی، مهاجرت خود را به قلمرو یونان مدرن کمی دیرتر، در حدود 1800-1700 قبل از میلاد تکمیل کردند.
علاوه بر این، از نظر ژنتیکی جمعیت سواحل جنوب شرقی آدریاتیک ایتالیا باستان تقریباً مشابه یونانیان دوره میسنی در ساحل دریای اژه است.
مشخص است که آنها در هزاره دوم قبل از میلاد از طریق دریا به حومه ایتالیا رسیده اند.
تصویر جدید به طور قابل توجهی دانش ما را از هند و اروپایی های اولیه گسترش داده است. اگرچه هولگر پدرسن، زبان شناس دانمارکی در سال 1924 دریافت که زبان ارمنی به یونانی باستان نزدیک است، اما نتایج او تا به امروز دائما مورد مناقشه بوده است. حالا معلوم می شود که پدرسن درست می گفت: جمعیت ماوراء قفقاز نزدیک ترین خویشاوند یونانیان باستان است. تا به حال، هر گونه اظهار روشنی در مورد ارتباط نزدیک بین این منطقه و یونان میسنی را بیشتر می توانست در اسطوره یونان باستان آرگونوتها دید تا در ادبیات علمی. داده های ژنتیکی به طور مؤثری فرضیه گسترده هندو-یونانی را که بر اساس آن نزدیک ترین خویشاوندان یونانیان باستان هندو ایرانیان بودند، رد کرد.
علاوه بر این، داده های جدید نشان داده اند که فرضیه معروف ایتالیایی-ژرمنی زبان شناسان درست نیست. بر اساس آن، رومیهای باستان، سابینها و سایر قبایل ایتالیایی از همان گروه اجدادی قبایل آلمانی برخوردار بودند. اکنون واضح است که اجداد ایتالو-سلت ها و آلمانی ها به طور قابل توجهی زودتر از اجداد سلت ها و ایتالیک ها از هم جدا شده اند.
به نظر می رسد که فرضیه ایتالو-سلتی گروه دیگری از زبان شناسان درست بوده است.
قبایل پروتو-ژرمنی بر اساس کار علمی جدید (اگرچه نویسندگان آن در ابتدا به آنها توجهی نداشتند) متعلق به فرهنگ باستان شناسی دیگر، فرهنگ تبر طناب دار، همچنین به عنوان فرهنگ تبر نبرد (3200-1800 قبل از میلاد)، که حاملان آن در اسکاندیناوی، شرق و اروپای مرکزی زندگی می کردند.
