آلكساندر خرولنكو تحلیلگر نظامی به برنامه های آنکارا اشاره کرده است. به گفته وی استقرار نیروهای ترک در آذربایجان به بهانه صلح می تواند تمایل آنکارا برای گسترش نفوذ نظامی – سیاسی خود در قفقاز جنوبی و منطقه خزر و همچنین تقویت موقعیت ترکیه در صحنه بین الملل را به طور کلی نشان دهد. قطعاً یک سال برای حل چنین مشکلاتی کافی نخواهد بود. ما شاهد مرحله بعدی گسترش حضور ناتو در فضای پس از شوروی هستیم.
در 21 نوامبر ، هولوسی آکار ، وزیر دفاع ملی ترکیه اعلام کرد که نیروهای زمینی این کشور آموزش خود را به پایان رسانده اند و نیروی هوایی نیز به زودی نیروها را به آذربایجان اعزام خواهد کرد. این فرمانده همچنین به ” پیشروی ترکیه در صحنه بین الملل” اشاره کرد.
تعداد و کیفیت پرسنل ارتش ترکیه در آذربایجان هنوز مخفی است. لازم به ذکر است که واحدهای ارتش ترکیه در چارچوب همکاری های نظامی و فنی آنکارا و باکو تقریباً همیشه در آذربایجان حضور دارند. اعزام گروه دیگری از افسران برای کار در چارچوب مرکز کنترل آتش روسیه و ترکیه در قره باغ کوهستانی به سختی احتیاج به دستور ریاست جمهوری و بحث در پارلمان ترکیه داشت.
در تاریخ 11 نوامبر ، آنکارا و مسکو تفاهم نامه ای را در مورد تاسیس مرکز کنترل آتش بس در قره باغ به امضا رساندند که هیچ نقطه ای در سند در مورد تأسیس یک نیروی صلح مشترک وجود ندارد. با این حال ، بعداً الهام علی اف و رجب طیب اردوغان روسای جمهور آذربایجان و ترکیه ، بارها در مورد “مأموریت مشترک صلح” را با مشارکت نیروهای ترکیه اعلام کردند.
معلوم است که آنکارا و باکو درخواست مسکو برای عدم اعزام نیروهای ترک به منطقه “داغ” را نادیده گرفتند. معلوم است که نیروهای زمینی ترکیه در حال آماده شدن برای انجام کارهایی در خاک آذربایجان هستند ، با این تفاوت که در چارچوب مرکز نظارت باید با چندین ده متخصص با روسیه همکاری کنند.
ترکیه هیچ دلیل استراتژیکی برای درگیری گسترده با روسیه در قفقاز جنوبی ندارد . نفوذ مکرر به منطقه به بهانه همکاری های دو جانبه نظامی – فنی یا “مأموریت صلح” با آذربایجان برای ترکیه موثرتر و ایمن تر است. از طرف دیگر ، حمایت باکو می تواند جبران کننده کمک های آینده ترکیه در درگیری قره باغ باشد.
