در شب 26 آگوست طرف آذربایجانی دست به تحریک گستاخانه دیگری زده و چندین بخش از بزرگراه بین المللی ارمنستان و ایران را در قسمت گوریس-کاپان مسدود کرد.
اینکه چگونه، چرا و بر چه اساسی ارتش آذربایجان به طور کلی به آن مسیر رسیده است، موضوع مقاله ای جداگانه است.
مسدود کردن جاده گوریس-کاپان و محاصره چندین روستای ارمنی برای چند روز ارتش آذربایجان “سخاوتمندانه” با قید و شرط جاده را باز کردند.
به گفته رسانه ها ، اصل این است که حمل و نقل ارمنستان تا زمان احداث جاده جایگزین
مجاز است. در همان زمان، حالت سرعت در جاده تغییر کرد. قبل از این خدمات امنیت ملی ارمنستان خواستار دور زدن مناطق خطرناک با حداکثر سرعت و توقف نکردن بود، اما اکنون، دوباره، رسانه ها می نویسند، ارتش آذربایجان بلوک های بتنی را در منطقه مواضع خود نصب کرده است سرعت خودروها باید کاهش یابد، که به آنها امکان می دهد حمل و نقل و حتی مسافران را شناسایی کرده و همچنین از محموله ای که در حال حمل است تصور کنند.
لازم به ذکر است که ما در مورد جاده ای که ارمنستان را به ایران یا ایران را به ارمنستان متصل می کند، بسته به دیدگاه موضوع صحبت می کنیم. هدف اعلام شده از اقدامات گستاخانه آذربایجان واضح است: تا حد امکان زندگی مقامات و مردم ارمنستان را خراب کند. این نیت روی سطح است. اما این میلی نیست که اقدامات باکو را هدایت می کند. با ایجاد حداقل کنترل بر روی جاده، اطلاعات در مورد حرکت کامیون های ایرانی در اختیار طرف آذربایجانی قرار می گیرد. تصادفی نیست که آذربایجان ، چه قبل و چه بعد از جنگ، ایران را متهم به حمل کامیون های ایرانی در قره باغ کرده است. و اکنون هم رسانه های آذربایجانی این موضوع را دستکاری می کنند. در واقع این اتهامات بی فایده است. اما افزایش علاقه آذربایجان به کالاهای حمل شده توسط ایران عجیب به نظر می رسد. این احتمال وجود دارد که منافع ناشی از روابط برادرانه با ترکیه باشد که دومین کشور در ناتو و شریک نزدیک ایالات متحده است.
